Selder door weer en wind

Wanneer we eind september op bezoek zijn, wordt er volop selder geoogst op het landbouwbedrijf van Stefaan en Mieke. “Het is nu de drukste periode van het jaar”, vertelt Mieke, terwijl ze ons de serre vlak aan de boerderij toont.

“Hier staat de bleekselder binnen omdat we tegen 11 november graag buiten alles geoogst hebben. Dan moeten we niet bang zijn voor de vorst. Het moet al stief vriezen vooraleer de selder binnen kapotvriest.”

"Vroeger hadden we vooral groene selder”, vervolgt Mieke. “Voor de Russische markt, ingekort in zakken. Maar die afzet is volledig weggevallen.” Ze telen nu vooral bleekselderij op de velden langs de boerderij.

“We verhandelen alles via de REO Veiling. Selder is niet zo’n grote markt. En er wordt door de zaadhuizen niet meer echt geïnvesteerd in nieuwe rassen of nieuwe zaden. Dus een deel gaat op de klok, de rest op contract, om een zo goed mogelijke spreiding in de verkoop te hebben.”

Heeft Mieke zelf een voorkeur voor bleekselderij of groene selder? “Ik eet nooit selder, aan mij moet je dat niet vragen”, schaterlacht ze. Bleekselderij, ook wel witte selder genoemd, is minder sterk van smaak dan de groene selder. Perfect om een bouillon of een soep te kruiden. Groene selder wordt vooral gebruikt als smaakmaker in soep of bij mosselen. 

Toen we pas getrouwd waren, hebben we eerst de varkenshouderij van Stefaans ouders verdergezet”, vervolgt ze, “maar we hebben vrij snel de omschakeling naar groenten gemaakt.” Ze kozen voor verschillende teelten om het jaar rond te kunnen werken. De hoofdmoot is wel selder. Waarom ze voor die groente kozen? 

Omdat er veel stuks op een hectare kunnen”, glimlacht Stefaan. “Je krijgt bijvoorbeeld 70.000 selders op één hectare, bij bloemkool zijn dat er maar 20.000. Maar ik vond het vooral een uitdagende teelt. En er is een mooie opvolging van oogsten en planten.”

Dé grote uitdaging bij selder kweken is het water. Geen sinecure in een hete, droge zomer. Beregenen is een must, maar dan nog is het risico groot dat de selder verwelkt. “In het begin van de teelt moet je de plant wat naar water laten zoeken. Maar eens ze de rijen beginnen te sluiten, moet je continu water geven”, weet Stefaan.

“Als een prei een keertje dorst heeft, zal die iets minder snel groeien. Maar als selder droog staat, legt hij zich open. Binnenin heb je heel tere blaadjes en als die verbranden, worden ze meteen bruin. In de veiling is dat het eerste wat ze controleren.” 

Maar ondanks die uitdaging, zouden ze het zeker opnieuw doen moesten ze weer voor de keuze staan. “Misschien wel wat sneller automatiseren. Nu hebben we elk jaar een beetje geïnvesteerd”, vertelt Mieke. Het oogsten gebeurde in het begin ook nog op hun knieën. Nu met een zelfrijdende oogstmachine. De machine is heel fijn afgesteld met sensoren waardoor ze geheel autonoom de rij volgt. 

Intussen wordt de selder onder- en bovenaan afgesneden op de lengte die de klant wil. De lopende band waarin elke selderplant hangt, eindigt boven op de aanhangwagen waar Mieke de stronken van de band neemt, spoelt en meteen mooi stapelt in de veilingbakken.

Of er een vijfde generatie op de boerderij volgt?  “Ik wou dit echt doen, mijn kinderen zijn vrij”, vertelt Stefaan. “Qua oppervlakte zijn we geen groot bedrijf, maar wel intensief. Wij proberen een meerwaarde te creëren door in te spelen op de markt. We kunnen ook extra services bieden zoals versnijden en inkorten. Maar we zijn niet meer van plan om uit te breiden en zware investeringen te doen. We doen verder voor ons gemak”, zegt Stefaan.

“En als de handel onze kostprijs plus ietsje meer wil betalen, dan is er zeker nog toekomst voor ons”, besluit ook Mieke.