Passie voor multicolor

Het tuinbouwbedrijf van Bert en Evelien zag het daglicht in 2008, acht jaar later bouwden ze een nieuwe, grote serre van 12.000 m². Dat was het moment waarop ze overschakelden op hydrocultuur.

“Het grote voordeel van hydro is ergonomie”, legt Bert uit. “Je werkt op hoogte en hoeft dus geen uren meer op je knieën te zitten. Bovendien beantwoorden we met hydro aan de vraag van de retail naar minder residu in de sla. We gebruiken veel minder gewasbeschermingsmiddelen omdat er geen contact meer is met de grond.” 

In 2020 verdubbelden Bert en Evelien  hun vierkante meters. In de 24.000 m² serres van 5,60 meter hoog telen ze nu twee soorten sla. “Hoofdzakelijk doen we multicolor, drie soorten sla die samen  op een kleine wortelkluit groeien”, vervolgt Bert. “De gewone botersla - of de kropsla - doen we erbij om aan werksturing te doen.”

Een nadeel van de hydroteelt is de kostprijs. Om de zware investering terug te verdienen moet de productie het hele jaar rond doorlopen. “Verlof nemen? Dat doen we eigenlijk nooit”, glimlacht Bert. “Het systeem moet continu draaien. Als de waterpomp het in de zomer begeeft, kan in twee uur alles verloren zijn. De sla heeft geen buffer, alles moet van dat kleine kluitje komen. Het hele systeem is wel computergestuurd maar je moet ook met je eigen ogen controleren.”

Zelfs een huwelijksreis zat er niet in voor Bert en Evelien. “In de week dat we trouwden was het net warm weer en stond er veel sla. Dus moesten we oogsten. Maar als we eens twee dagen weg zijn, genieten we daar dubbel en dik van!”  

Een systeem van mobiele goten brengt de planten in een circuit doorheen de serre. De jonge plantjes worden eerst opengezet op zogenaamde trayplaten. Gedurende de eerste week blijven ze daar staan. Dan worden ze machinaal over geplant in de teeltgoot. Het water met alle voedingsstoffen passeert onderaan in de goten. Die goten schuiven automatisch verder wanneer er geoogst wordt.

De plantjes maken zo een hele tocht doorheen de serre en dat heeft z’n voordelen. “Elke dag staan ze op een andere plek, dan eens in de schaduw, dan weer in het volle licht. Zo ontwikkelen ze evenwichtiger”, legt Bert uit. “In de zomer duurt die tocht tweeënhalve week voor de multicolor en vier weken voor de kropsla. In putje winter heeft de multicolor vier weken nodig en de kropsla zes, mét belichting uiteraard. Ter vergelijking: in de grond heeft de kropsla vier maanden nodig.”

Op het einde van zijn tocht door de serre wordt de multicolor voorzichtig uit de plaat gehaald en met wortel en blokje in een hoesje gestoken.

Elke voormiddag brengt Bert zijn oogst naar de REO Veiling in Roeselare. REO Roeselare wordt – met z’n 32,7 miljoen kroppen serresla, ruim 8 miljoen kroppen alternatieve slasoorten en 5,2 miljoen multicolors – ook weleens de moestuin van West-Europa genoemd. “Wat we ’s morgens naar de veiling brengen, is tegen de middag alweer opgeladen en ligt de ochtend erna in de winkel”, vertelt Bert. 

Bert en Evelien werken zes dagen op zeven. Maar twee jaar geleden was dat nog zeven op zeven. “Daar zijn we mee gestopt. Als we op maandag sla moeten leveren, dan wordt die op zaterdag geoogst en in de frigo bewaard. Zondag is voor het gezin.” Waar ze de goesting vinden om zo hard te werken? “Mijn pa zat ook in de slateelt, ik heb het met de paplepel meegekregen. We doen dit ontzettend graag, anders waren we er niet mee gestart. En als we onze boterham ermee kunnen verdienen, maakt dat alles goed.”