Geen voedingswinkeliers meer in 21ste eeuw?

Geen voedingswinkeliers meer in 21ste eeuw?

DE VERNIEUWING of vooruitgang in het algemeen en de automatisering in het bijzonder schijnt geen grenzen te kennen ... Ook in onze voedingsdistributie worden we dagelijks gekonfronteerd met allerlei innovaties. Wat nu indien we in onze sektor zodanig gaan innoveren en informatiseren dat we onszelf op termijn overbodig maken? 

Winkelen vanuit je luie zetel
DE NEDERLANDSE Albert Heyn-keten experimenteert met self scanning. De klanten scannen zelf hun gekochte produkten in zodat de check out in een winkel overbodig wordt. In de Engelse smart stores heeft de klant geen winkelkarretje meer nodig: hij loopt de supermarkt rond en via een store card geeft hij aan welke produkten hij wenst. Tegen de tijd dat hij de check out bereikt, ligt alles netjes op hem te wachten. U begrijpt het onmiddellijk: alles wordt in het werk gesteld om de klant toe te laten zijn wekelijkse boodschappen op een zo kort mogelijke tijdspanne af te handelen ...

De Amerikaanse marketinggoeroe Faith Popcorn gaat zelfs nog verder: zij meent dat de klant van de 2le eeuw winkelt vanuit zijn luie zetel. Met een simpele vingerbeweging schakelt hij de PC aan en met behulp van speciale handschoenen en een helm stapt hij vrank en vrij rond in de 'virtuele' supermarkt. Bestellingen gebeuren uiteraard via een modem zodat alles netjes bij hem thuis wordt afgeleverd. Naïeve toekomstdromen? In Japan kan de konsument vandaag reeds op die manier zijn eigen droomkeuken inrichten ...

Winkelen een ongewenste, tijdrovende bezigheid?
IN DE ZOEKTOCHT om de klant zo snel mogelijk te bedienen en hiervoor de laatste nieuwe technologische snufjes te gebruiken zou de voedingsdistributie zichzelf wel eens buitenspel kunnen zetten ... Diegene die aan het karretje trekt doet dit zo hard, dat het karretje in volle vaart over hem rijdt! Is dit de onafwendbare evolutie van de voedingsdistributie of kan het ook anders? Wat is de meerwaarde die we kunnen geven aan het winkelen op zichzelf? Hoe kunnen we de 'virtuele' supermarkt bestrijden? 

Winkelen een feest!
KLANTEN WILLEN zo snel mogelijk binnen en terug buiten de supermarkt omdat er niets plezierigs te beleven is: het geratel van de winkelwagentjes, het geduw in de te smalle gangen en de ellenlange rijen wachtenden aan de kassa's. Het is niet meer dan logisch dat de voedingsdistributeur wil investeren om deze ongemakken weg te werken. Ons inziens moet er echter vooral ook geïnvesteerd worden opdat de klant het winkelen an sich als een aangenaam tijdverdrijf beschouwt: waarom geen animatie voor de kinderen én de volwassenen, waarom geen koffiehoekje of een stand waar een kok lekkere gerechten demonstreert, zodat er in de winkel terug plaats vrijkomt voor een toffe burenbabbel of handige kooktip, ... 

Winkeliers houden doorgaans niet van veranderingen. Veranderingen vragen van hen veel energie en vooral veel tijd. En dit laatste hebben weinigen ... Dit zorgt ervoor dat ze zich instinktief sceptisch opstellen tegenover alles wat zich als nieuw aandient. Voor dit laatste moeten ze zich echter hoeden. Ook voor de komende automatisering en andere innovaties in de distributie moeten ze oog en oor hebben. Op de jaarlijkse voedingsbeurs Tavola, eind deze maand, zullen hogervermelde innovaties zowel in de wandelgangen als op symposia vast en zeker druk besproken worden. 

Luc Ardies, Het Voedingsblad 1994