Carl koos de fiets om zijn conditie buiten het volleybalseizoen op niveau te houden én zijn knieën wat te sparen. Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht, maar hij kon de conditietraining goed gebruiken.
Carl speelde jarenlang volleybal op hoog niveau. “Toen ik afscheid nam van het volleybal bleek dat zwemmen en fietsen de enige sporten waren die lukten zonder al te veel belasting. Je moet weten dat mijn lichaam tijdens al die jaren volleybal serieus had afgezien. Fietsen en zwemmen bleken zelfs een positieve invloed te hebben op oudere letsels”, vertelt hij. En stilletjesaan kreeg hij de smaak te pakken.
Hij probeert nu drie à vier keer per week te fietsen. Op de weg zijn dat ritjes van rond de 100 km. Met de mountainbike ligt de afstand eerder rond 60 km. Zijn vrouw springt regelmatig mee op de fiets. Dan gaan ze voor ritjes van 50 km.
“Het fijne aan fietsen is dat je het altijd in de openlucht doet. Bovendien is het een leuke manier om zonder al te veel impact op je lichaam toch in vorm te blijven. Tijdens het fietsen krijg ik dikwijls — buiten dorst (lacht) — ook nieuwe inzichten in problemen.”
Tijdens het fietsen krijg ik nieuwe inzichten in problemen.”
De beklimming van de Mont Ventoux, dé klassieker voor fietsliefhebbers, staat elk jaar met stip genoteerd in zijn agenda. Daarnaast tracht hij ook zijn fietsdoel van 10.000 km per jaar te behalen. “Dat zal voor de derde keer lukken na mijn hartoperatie, nu vier jaar geleden. Voor die operatie haalde ik amper 3.500 km per jaar. De operatie was ingrijpend, maar ik was snel weer op de been en kon het niet laten om weer op de fiets te kruipen.”
En als alles goed gaat, staat er in oktober nog een heel bijzondere uitdaging op het menu. Dan neemt Carl deel aan de RocDuMaroc, een extreme uithoudingsrace voor mountainbikers in Marokko waarbij de deel nemers 660 km in zes dagen afleggen. Zijn motivatie? “In oktober word ik 50 en ik dacht: het is nu of nooit!”