Vergeten en lekker zoet

Bart T’Seyen, zoon van een varkensboer, werkte eerst in de tomatensector. Maar als zijn schoonvader – die rode biet, rammenas en pastinaak teelt – in 2014 vraagt om de zaak over te nemen, twijfelt hij niet. “Ik heb de rode biet ondertussen wel ingeruild voor zoete aardappel”, legt hij uit. “Op vraag van BelOrta. De zoete aardappel is aan een sterke opmars bezig en groeit, door de verandering van ons klimaat, hier nu ook goed.”

"Het zijn drie verschillende teelten maar ze zijn wel allemaal heel arbeidsintensief in de winterperiode”, vervolgt hij. “De rammenas moeten we voor de eerste vorst rooien. We bewaren ze in frigo’s en vervolgens wassen en sorteren we de ramenassen voor we ze naar de veiling brengen. De pastinaak blijft de hele winter op het veld. Die oogst ik afhankelijk van wat nodig is. Tot eind februari, begin maart ongeveer. Dan begint het loof van de pastinaak terug te schieten en moet alles eruit.” 

De zoete aardappel rooit Bart voor half oktober want de grondtemperatuur mag absoluut niet onder de twaalf graden komen. Als ze geoogst zijn, verzamelt Bart ze in grote paloxen. “Dan bewaren we ze eerst een zestal dagen in een ruimte met een temperatuur van 29 à 30 graden en een hoge luchtvochtigheid. Curing heet dat proces. Het bevordert het zoetings-proces en de wondheling. Kleine wondjes door de oogst ‘genezen’ zo uit zichzelf. Daarna kan je de zoete aardappel nog perfect een jaar bewaren, zonder kwaliteitsverlies”, vertelt Bart.

Het meest uitdagende – en dat is zo bij de drie teelten – vindt Bart het zaaien van de teelten en het onder controle houden van het onkruid. “Vooral de opkomst van pastinaak is lastig, want dat is een erg moeilijke kiemer. Het is heel belangrijk dat we alles onkruidvrij houden in het voorjaar. De witte rammenas is dan weer gevoelig voor de koolvlieg. Dat lossen we op met een insectengaas”, vertelt hij terwijl hij ons een groot veld toont dat volledig afgedekt is met witte doeken.

De zoete aardappel heeft vooral voldoende zonlicht en warmte nodig. Dit jaar was dus een topjaar voor de bataat. Vorig jaar was het wel lastiger, geeft hij toe. Maar Bart is echt geen klager. “Het is niet altijd gemakkelijk, maar elke keer als het lukt, haal ik er veel voldoening uit”.

"Pastinaakfrietjes of zoete aardappelen in de oven. Zo eten we ze thuis het vaakst. Ik kan daar écht van genieten.” De rammenas heeft een pikante radijssmaak. Hij is er zelf geen fan van maar van zijn schoonvader mogen we ‘m rauw proeven met een beetje zout. Dat smaakt. “De rammenas is ook wel lekker in de soep”, weet Bart. “Dat is wel redelijk pittig maar in  de winter mag dat al eens.”

Bart geniet van zijn job. “Als het werk klaar is en we mogen een goed en mooi product op de veiling afzetten, ben ik oprecht blij. Ik vind het ook wel fijn om thuis te werken, dan heb ik tussendoor tijd voor onze paarden. Zelf rijden heb ik helaas al een aantal jaren niet meer gedaan, maar het fokken van paarden is mijn tweede passie,” besluit hij.