Recht van bij de boer

“Hendrik en Simon Draye, de zaakvoerders, kenden mijn vader en waren al langer vragende partij om ons vlees in hun buurtsuper te verkopen. Na wat aarzelen – omdat we zelf vlees en aardappelen verkopen via hoeveverkoop – zijn we er mee gestart”, vervolgt Wouter.  

En dat blijkt nu een win-win te zijn. “Onze klanten gaan naar de Carrefour, omdat dat gemakkelijker is en ze bereid zijn ietsje meer te betalen. Maar er zijn ook klanten van Hendrik die hier vlees bestellen als ze wat meer nodig hebben. We helpen en versterken elkaar. Als ik eens stoofvlees te veel heb, geeft Hendrik me er een correcte prijs voor. Ik zou hier zelf een grote beenhouwerij kunnen openen”, zegt Wouter. “Maar eerlijk gezegd wil ik die zorgen niet. Ik focus liever op de teelt. Iedereen moet doen waar hij sterk in is.” 

Hendrik en Simon Draye hebben naast het vlees van Wouter nog heel wat andere lokale producten in hun Carrefour market liggen. “We zijn te weinig chauvinistisch. We mogen gerust wat trotser zijn op onze eigen producten”, vertelt Hendrik. “Het brengt meer werk met zich mee om met verschillende lokale leveranciers te werken maar dat heb ik er voor over. Je hebt bovendien minder tussenschakels. Dat heeft een positief effect op de prijs.” 

Sommige klanten kiezen bewust voor lokale producten. Maar eigenlijk is dat niet belangrijk. “Mensen moeten die producten in hun winkelkar leggen omdat ze standaard in ons aanbod zitten en goed zijn. Dat vlees van Wouter hoeft geen duurzaamheidsaankoop te zijn, maar simpelweg een keuze voor een goed stuk vlees.” 

De coronacrisis heeft een positieve invloed gehad op de voorkeur voor lokaal. Hendrik en Simon zien het vooral aan de verkoop van de Hagelandse wijnen en streekbieren. De zuivel van de Melkerhei in Linter verkoopt ook goed. Hendrik zet hem vooraan in de winkel en in een aparte koeltoog. “Klanten komen eerst onze lokale yoghurt tegen. Dan is de aankoop gebeurd voor ze aan het basisassortiment zijn.” 

“Dit soort promotie werkt”, besluit Hendrik. “Maar we zijn ambitieus en geloven dat deze lokale producten sterk genoeg zijn om op een bepaald moment in de reguliere schappen opgenomen te worden en daar ook hun weg te vinden naar de klant.”