Het warme verhaal van Bakkerij Koelen

Studentenvereniging Hermes – de verzameling economiestudenten van UHasselt – is de plek waar het voor Jo en Ward allemaal begon. Al zat het broodje van een eigen bakkerij toen zeker nog niet in de oven. “We waren allebei actief in het studentenleven”, opent Ward.

“Daar zijn we hele goede vrienden geworden. Later kocht ik een huis in de buurt en bleef ik hier klassiek ‘plakken’ na mijn studententijd. En ook mijn vaste bakker bleef Koelen. Zelfs toen ik later naar het Leuvense verkaste, kwam ik nog steeds langs de bakkerij vlak voor mijn wekelijkse meetings als voorzitter van de alumni van Hermes in Diepenbeek. Ik ben dus altijd mega fan geweest van de bakkerij.”  

Het bakkersverhaal van de twee studievrienden start niet in Diepenbeek, wel in Leuven. Ward: “Het idee om ooit samen een café te openen zat altijd in ons hoofd. Maar toen ik hoorde dat iemand in mijn familie bakkerij Sint-Lambertus in Heverlee had overgenomen, en dat niet zo vlot verliep als verwacht, begon ik na te denken.”  

Jo kreeg niet lang daarna de vraag voorgeschoteld of dat café ook een bakkerij mocht zijn. “Ik zag dat zeker zitten, maar heb toch nog een hele tijd mijn vaste job aangehouden”, geeft Jo mee. “Ward heeft zich er wel meteen fulltime op gesmeten. We moesten alles al doende leren. Al zorgden we er wel voor dat wij de meeste kennis over de nieuwe machines hadden, zodat het personeel ook eens iets aan ons moest vragen, in plaats van altijd omgekeerd (lacht). Vandaag hebben we vijf winkels in Leuven.” 

Hoe zit het dan met het Diepenbeekse Koelen? “Toen we een nieuwe broodmachine wilden bestellen voor ons atelier in Leuven, liet de leverancier weten dat bakkerij Koelen nog zo eentje had staan omdat ze van plan waren om de bakkerij te verkopen. Ward had enkele jaren daarvoor al eens gepolst naar de prijs van de bakkerij uit onze studententijd, maar die vonden we toen wat hoog. Dat die kans nu opnieuw voorbijkwam, zagen we als een teken.” 

Veel personeel – inclusief de goedbewaarde recepten van de bekende speculaas en Limburgse mikkemannen – is gewoon gebleven na de overname. En dat zorgde voor een droomstart in 2023. “Met dezelfde recepten en de gekende sfeer, bleef het klantenbestand intact. Jo en ik vervullen vandaag vooral een managementfunctie."

"Al blijven we veel voeling houden met de producten. Zo volgen we binnenkort een opleiding rond zuurdesem en springen we ’s nachts ook af en toe bij tijdens het bakken. Tijdens corona was onze patissier ziek en hebben we zelfs via videocall geleerd hoe we al die lekkere gebakjes moesten maken om de toog gevuld te krijgen tegen de volgende ochtend. Je merkt het, aan passie en wilskracht geen gebrek (lacht). ” 

Tijdens de nachtelijke uren brandt er dus licht in bakkerij Koelen. “Ons vertrekpunt als warme bakker is altijd bloem, water, gist en zout. En ook onze patissier kan zich ambachtelijk uitleven met taarten, eclairs en soezen. Al moeten we af en toe creatief wel bijsturen om het kostenefficiënt te houden. De bakkerij blijft een bedrijf."

"We zijn daarnaast heel hard met de prijzen bezig en geven klanten waar voor hun geld. Verschillende bijproducten en onze pralines kopen we wel extern aan. Maar daarbij letten we enorm op kwaliteit. Zo werkt onze vaste chocolatier enkel met Callebaut-chocolade. Je kan niet zelf ambachtelijke producten produceren en dan samenwerken met leveranciers die niet evenveel waarde hechten aan kwaliteit. Dat past niet binnen onze filosofie van lekker eten.” 

Twee vrienden die zakenpartners worden, dat loopt niet altijd even vlot. En toch was het voor Jo en Ward de juiste keuze, blijkt zeven jaar na de eerste overname in Leuven. “Wij zijn elkaars klankbord”, klinkt het. “Door onze woonplaatsen, heeft Jo meer voeling met Koelen in Diepenbeek, en ik meer met de Leuvense winkels."

"Al sta ik eigenlijk algemeen meer in voor het financiële en neemt Jo het operationele voor z’n rekening. Een complementaire taakverdeling dus. Al loopt dat regelmatig toch wat in elkaar over. Dat we met twee zijn – ook om moeilijke knopen door te hakken – geeft veel gemoedsrust.”  

“Mocht Ward opeens wegvallen, zou ik het niet alleen verder doen”, vertelt Jo eerlijk. “We zijn al té groot geworden om solo te varen. We hangen soms tot zes keer per dag aan de telefoon als we elkaar niet zien. En als we wel samenkomen, houden we steevast een lunchoverleg in een aangename setting. Of we ooit discussie hebben? Natuurlijk, maar we begrijpen elkaars standpunt altijd, met veel respect.” 

Een warme bakker lijkt bijna een uitstervend ras. En toch is die ambachtelijke manier een must voor de twee heren. Ward: “Ik hou van lekker, vers eten. We kiezen ervoor om de hele nacht door te bakken, zodat de producten zo vers mogelijk in de winkel liggen. Soms vraagt een klant ’s morgens of we nog wat slagroom op zijn of haar kriekentaart kunnen doen, maar veel mensen beseffen niet dat de bakker dan al terug in zijn bed ligt. Voor dat ‘vanzelfsprekende’ aanbod zijn er de hele nacht verschillende mensen druk in de weer geweest. Soms wou ik dat klanten dat iets beter begrepen.” 

“We dragen ons personeel echt op handen. Goede mensen vinden en houden is voor ons het meest uitdagende aspect aan de sector. En als we potentieel zien, leiden we mensen ook intern op. Al maakt de overheid het ons soms niet makkelijk ... Zo is het statuut van flexi-jobber door de intrede van het minimumloon opeens financieel helemaal niet meer zo interessant voor ons. Toch blijven we ze aannemen, want het zijn vaak gepassioneerde mensen die de lange uren in de bakkerij zonder morren doen. Ook wij hebben passie nodig om te blijven ondernemen in ons land door de ingewikkelde structuren.” 

Of Ward en Jo met duurzaamheid bezig zijn? Ze denken aanvankelijk van niet, tot ze er over nadenken en het ene duurzame aspect na het andere wordt opgesomd. “Van een silo van 4,5 ton in de achtertuin om grote hoeveelheden bloem op te slaan tot gerecycleerd papier, elektrisch rijden en broodoverschotten die in de voederbak van dieren in de buurt belanden."

"We beleveren ook enkele ‘moekes’ in Leuven die slecht ter been zijn. Sommigen daarvan zijn al zó lang klant, dat je dat er graag bijneemt. Als warme bakker is het soms moeilijk om die duurzaamheid volledig te omarmen, maar we zetten – zoals je hoort – wel veel stappen.” 

Op de vraag of ze van plan zijn om nog extra winkels te openen, schieten de blikken heen en weer. “De opening van een nieuwe vestiging in Limburg staat bijna op punt”, klinkt het. “De naam Koelen roept warme associaties op, mensen staan op zaterdag en zondag in de rij voor ons vers brood, koffiekoeken en pistolets. Waarom zou dat op een andere plek niet werken?"

"En ook veel bedrijven vinden hun weg naar ons. Zo staan er nu al bestellingen op voor relatiegeschenken en Sinterklaascadeautjes in december. We hoeven niet per se te groeien, want we zijn een gezond bedrijf. Maar als je op een gezonde manier kán groeien en het 100% klopt, ook naar je privé toe, dan moet je de sprong gewoon wagen. To be continued (lacht)!”