Het beste slagerskoppel van België

Zelfs op een druilerige vrijdagmiddag is het aangenaam druk bij Klasseslager Vermeulen in het Oost-Vlaamse Sleidinge. De vijf parkeerplaatsen op het pleintje voor de deur veranderen voortdurend van chauffeur. In de winkel bedient Petra haar klanten met een glimlach. Een lapje runds- of varkensvlees, belegde broodjes, klaargemaakte schotels of wat fijne vleeswaren: er is een ruim aanbod aan lokale en huisbereide producten.

“Daar staan we voor”, zegt ze. “Charcuterie, patés, salami, droge worst, rauwe en gekookte hesp … Ze worden allemaal hier in ons atelier gemaakt. We hebben bijvoorbeeld een eigen droogkamer, waar we onze boerenhespen in drogen en rijpen, een proces van een jaar lang. Dat kost dus heel wat tijd en plek. Maar je proeft het verschil. Ons vlees bevat ook veel minder zout en bewaarmiddelen. In de industriële vleesverwerking moet het vaak snel-snel gaan, wij geven onze producten de tijd om de juiste smaken te ontwikkelen.”

Kwaliteit heeft zijn prijs, maar Petra merkt dat haar klanten graag wat meer willen betalen. “Mensen denken vaak dat de slager duur is, maar als je kijkt naar de prijs-kwaliteitsverhouding dan zijn wij eigenlijk erg goedkoop”, zegt ze. 

Ook de herkomst van het vlees is een bewuste keuze. Een ribeye uit Uruguay zul je bij Petra  en Filip niet gauw vinden. “Onze parmaham komt natuurlijk uit Parma, maar voor de rest werken we zoveel mogelijk met lokale producten. Korte keten, rechtstreeks van bij de producent. Ons rundsvlees is Belgisch witblauw uit de streek, het varkensvlees is Duroc d’Olives uit Lochristi. En de charcuterie die we maken, is allemaal afkomstig van Belgische leveranciers."

"Een slager die zijn charcuterie zelf maakt, vind je trouwens niet zo vaak meer. Het is niet omdat er ‘zelfgemaakt’ op het etiket staat, dat het ook daar in huis is bereid. Wij posten  dat regelmatig op Facebook, zodat onze volgers het ook kunnen zien.”

Een ambachtelijk familierecept dat live op Facebook wordt gemaakt: het vat de filosofie van Petra en Filip perfect samen. Modern, maar met een oog voor de traditie. “In 2005 hebben we de zaak overgenomen van mijn schoonouders”, zegt Petra. “Er is natuurlijk veel veranderd in die tijd. Om te beginnen is het aanbod de laatste twintig jaar gigantisch uitgebreid: wijn, kaas, groenten … We doen ook heel veel eigen bereidingen en schotels. Gourmet, barbecue, noem maar op.”

Klasseslager Vermeulen biedt nu zelfs ook vegetarische alternatieven aan. “Je merkt dat daar steeds meer vraag naar is”, zegt Petra. “Al moet je dat aandeel ook weer niet overschatten. Dat vegetariërs plots de overhand gaan nemen, geloof ik niet. We zullen altijd vlees blijven eten. Akkoord, misschien wel minder. Mensen letten meer op wat ze eten, maar ze kiezen dan in de plaats voor meer kwaliteit.”

Er is meer dan alleen maar een uitgebreider aanbod. “Intussen organiseren we ook barbecue-workshops, we zitten op sociale media, we hebben een webshop die goed draait ... Vooral in het weekend bestellen veel klanten een klaargemaakte schotel, die ze hier dan kunnen ophalen zonder in de rij aan te schuiven. Dat was er vroeger allemaal niet, maar we proberen mee te zijn met onze tijd. We proberen ook voortdurend bij te leren. Gisteravond is Filip nog met onze gasten naar een marketing workshop over varkensvlees geweest.”

“Ook de beleving in de winkel is erg belangrijk. Zo hebben we iets georganiseerd rond de Dag van de Ambachten, een opendeurdag waarbij we wat uitleg gaven over onze droge worsten. We toonden ook hoe we onze hesp pekelen. We merken dat de mensen het fijn vinden om te weten waar hun vlees vandaan komt”, gaat Petra verder. “En in de winkel staat ook een steamer om bereidingen klaar te maken. Als die deur opengaat, hangt de geur meteen in  de hele zaak. De mensen moeten zien dat er beweging is.”

Klein detail: ook aan de allerjongsten is gedacht. Recht tegenover de koeltoonbank is een plekje ingericht met wat tekengerief en speelgoed. “Dat is beter dan kinderen die voortdurend bij hun mama of papa staan te zeuren dat ze naar huis willen. En ik moet op het einde van de dag ook veel minder vuile vingertjes van mijn toonbank afvegen”, knipoogt Petra. En als ze flink zijn? “Dan krijgen ze natuurlijk een schelletje van onze huisbereide hespenworst. Dat is een traditie die sowieso blijft!”

De klanten vinden het alvast geweldig. “Ze komen soms van ver”, vertelt Petra. “Ik moet zelfs droge worsten met de post opsturen naar Antwerpen en Limburg. Als ik die ’s namiddags verstuur, hebben ze die de volgende morgen al.” Verder gaat het voorlopig niet. Dubai? “Dat komt nog”, grapt Filip vanuit het atelier.

Intussen werken er drie vaste en nog een aantal losse medewerkers in de winkel, afhankelijk van de drukte. “Vakantiejobs, flexi-jobs, mensen met een leercontract … Het varieert. Voldoende personeel vinden is soms een uitdaging”, geeft Petra toe. “We werken vaak samen met stagiairs van scholen zoals Ter Groene Poorte in Brugge en Syntra in Gent, en dat valt erg goed mee. Sommige van hen zijn hier na hun stageperiode zelfs blijven werken.”

Gelukkig maar, want werk is er genoeg. “Zaterdag en zondagvoormiddag zijn het drukst”, zegt Petra. “Alleen op maandag zijn we gesloten. Hoeveel uren we op een week werken? Oei, dat heb ik nog nooit geteld, maar het zullen er veel zijn. In de drukke kerstperiode springen ook onze dochters bij. Die brengen dan hun vrienden mee, wat voor een gezellige drukte zorgt.”

Een derde generatie zit er evenwel niet meteen aan te komen. “Voorlopig ziet dat er niet naar uit, nee. Onze oudste dochter studeert Bio-ingenieurswetenschappen, de jongste volgt Wiskunde-Wetenschappen op de middelbare school. We zitten er ook niet  op te hopen. Als ze willen, mogen ze de zaak overnemen, maar het hoeft zeker niet. Ze moeten doen wat ze graag doen.”

Filip en Petra voeren hun ambacht niet alleen met veel passie uit, ze zijn er ook erg goed in. “Onze salami’s zijn erg gekend”, geeft Petra toe. “En ook onze rauwe boerenham valt erg in  
de smaak.” Het is geen spreekwoordelijke overdrijving, want in de weinige vrije tijd die het koppel rest, doen Filip en Petra ook regelmatig mee aan allerlei vak- en meesterschaps-wedstrijden zoals Eurobeef, de verkiezing voor de Beste Slager van België.

“Filip heeft in 2018 meegedaan én gewonnen met veel gouden medailles. Omdat je niet beter kunt doen dan winnen, heb ik in 2021 in zijn plaats deelgenomen. Ik eindigde op de tweede plaats en als eerste vrouw, waardoor ik verkozen ben tot Beste Slagersvrouw van België.”

De volgende editie vindt plaats in 2025. “We zijn nog aan het nadenken wat we gaan doen. Want we willen altijd met iets nieuws komen, iets dat nog niet bestaat. Daar kruipt veel tijd in, maar dat is ook het plezante aan ons beroep. Dat én de reacties van de klanten. Dat is eigenlijk het leukste aan onze job: mensen die achteraf in de winkel komen zeggen hoezeer hun steak heeft gesmaakt. Daar doen we het voor.”