Waarom is komst van Jumbo geen succes?

In 2019 opende Jumbo zijn eerste Belgische vestiging, uitgerekend in Pelt of de gemeente met het meeste aantal supermarkten. Topman Frits van Eerd verkondigde toen dat het Nederlandse bedrijf binnen vijf jaar aan 100 winkels zou zitten in ons land. Vandaag zijn dat er slechts 27 en verloopt de groei van Jumbo een stuk trager.

Deze maand moest er opnieuw 20 miljoen euro in de Belgische tak gepompt worden om de verliezen te temperen. Ook in november 2021 moesten de aandeelhouders al eens 25 miljoen herinvesteren in de Belgische Jumbo-tak. Waarom krijgt Jumbo geen voet aan Vlaamse bodem? Kan de Nederlandse groep het gedrag van de Belgische consument onvoldoende inschatten? Biedt de Jumbo-formule naar Vlaamse normen te weinig kwaliteit? Was Albert Heijn hen te snel af om zich hier als Hollandse nieuwkomer te vestigen en is de ‘nieuwigheid’ voor de Vlaamse consument eraf? Of heeft Jumbo zich simpelweg mispakt op het Belgische vergunningsbeleid, zoals sommigen beweren?

Nochtans hebben de vergunningsweigeringen waarmee Jumbo te kampen heeft, net zoals in Nederland zelf, uitsluitend te maken met de ruimtelijke ordening of het feit dat de betrokken locatie simpelweg niet vatbaar is voor winkels (kmo- of landbouwzone, enz…). Gino Van Ossel, professor Retail & Trade aan Vlerick, wijst op de mogelijkheid dat voor Jumbo het verlies is ingecalculeerd.

Voor Buurtsuper.be is dan de vraag of ons supermarktlandschap gebaat is met bijkomende supermarktvestigingen. De ‘believers’ in de onbeperkte vrije markt zien er alleszins geen graten in: 'De markt zal zelf wel uitwijzen of nieuwe winkels hun plaats verdienen en indien niet, dan verdwijnen ze even snel als ze gekomen zijn'. Ook Europa gelooft in die ultra liberale marktbenadering, want verbiedt lidstaten om vergunningsaanvragen te weigeren omwille van marktverzadiging.

Buurtsuper.be wijst alleszins op de impact die zo’n destructieve strategie heeft op de bestaande winkels. Luc Ardies: “Het is geen goede zaak als verlieslatende winkelketens geld blijven pompen in een markt die oververzadigd is. Vooral voor zelfstandige supermarkten, die niet beschikken over eindeloze financiële reserves, knabbelt elke bijkomende vestiging in de buurt de marge weg die op het einde van het boekjaar het verschil maakt tussen winst of verlies. Het is een vorm van deloyale concurrentie: grotere en internationale marktspelers opereren met verlies, terwijl ze op hun thuismarkt wél marges hanteren die winstgevend zijn. Op die manier kunnen ze op termijn de plaats innemen van kleinere marktspelers die tegenover zo’n destructieve marktstrategie geen verhaal hebben.”