UNIZO reageert op kritiek Ive Marx

Het flexi-jobstelsel, ingevoerd in 2015, biedt mensen die al minstens 4/5  werken of met pensioen zijn, de kans om meer te werken. Flexi-jobs ontstonden niet als een tactiek van werkgeverslobby's, maar als een pragmatische oplossing voor sectoren met een nijpend personeelstekort. De flexibiliteit die het systeem oplevert, is nodig om het werk georganiseerd te krijgen. Voor werkgevers zijn studenten- en flexi-jobs onontbeerlijk om tijdelijke pieken in het werk op te vangen.

Marx stelt dat flexi-jobs reguliere werkgelegenheid vervangen, maar daar is geen bewijs voor. Ook al zijn flexi-jobs bijzonder populair, zij maken maar een klein deel uit van de totale werkgelegenheid.

Uit onderzoek van Hiva (Onderzoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving - KU Leuven) blijkt dat het aantal aanwervingen in flexi-jobs inderdaad toenam van 1 naar 6,1 procent van het totaal, maar in absolute cijfers is zowel het aantal voltijdse jobs als het aantal flexi-jobs stevig toegenomen.

Door het flexi-jobsysteem worden andere flexibele arbeidsstelsels zoals uitzendarbeid minder vaak gebruikt. Flexi-jobs komen dus niet in de plaats van vaste banen.

Een ander punt van kritiek is de sociale bijdragevrijstelling op flexi-joblonen. Maar gaan we gepensioneerden en werknemers die al minstens 4/5 elders werken extra belasten omdat ze meer willen werken? Werknemers blijven sociale rechten opbouwen.

België is bovendien al koploper in het belasten van inkomsten uit arbeid. Aangezien de beroepsactieve loontrekkende minstens 4/5 moet werken om ervoor in aanmerking te komen, zijn flexi-jobs vergelijkbaar met andere vormen van bijkomend werk, zoals overuren, waarbij ook (para-)fiscale voordelen gelden.

Een (binnen strikte grenzen) onbelast flexi-loon is voor een werknemer gewoon een fiscaal interessant extraatje boven op de zwaarbelaste bezoldiging uit zijn reguliere job. Vergeet niet dat de werkgever op flexi-jobs patronale bijdragen betaalt van 28 %. Flexi-jobbers vullen die jobs op piekmomenten in, waardoor er bijkomende inkomsten zijn voor de sociale zekerheid. Zonder flexi-jobs raken veel van die banen niet officieel ingevuld, waardoor er evenmin bijdragen zijn.

Het is makkelijk om economische hervormingen weg te zetten als cadeaus aan de werkgeverslobby, maar de arbeidsmarkt is geen nulsomspel. Flexi-jobs zijn geen bedreiging, maar een broodnodige oplossing. Laten we ze daarom omarmen als een kans en ze niet wegzetten als een gevaar.

Philippe Van Walleghem, adviseur sociaal recht Unizo

Bron: De Standaard