Rudi maakt zijn kinderdroom 6x waar

Rudi start zijn carrière als filiaalleider bij Aldi. Later wordt hij winkelverantwoordelijk bij Samgo (nu Alvo) en werkt hij 22 jaar voor Unilever. In die periode wordt hij ook vertegenwoordiger voor Ben & Jerry’s. Zo komt hij vaak in nachtwinkels terecht en krijgt hij al snel het idee om – naast zijn job bij Unilever – een eigen nachtwinkel te openen in Bree. Twee jaar later volgt een tweede zaak in Peer.

Hij werkt op dat moment nog altijd voor Unilever. Dat hij in die periode dag en nacht werkt, mag je dus heel letterlijk nemen. Als hij een derde winkel in Hasselt wil overnemen, komt hij in contact met Lambrechts. Zij hebben een pand op een topligging in Hasselt en vragen of Rudi de buurtsuper wil uitbaten. Rudi droomde als kind al van een eigen supermarkt en zegt volmondig ‘ja’. 

In 2012 opent hij samen met echtgenote Caroline een allereerste SPAR Express. “Ik was 48, Caroline 45. We gaven allebei onze job op en begonnen aan ons avontuur. We hebben de nachtwinkels nog één jaar opengehouden, maar toen we een tweede zaak in Hasselt konden overnemen, hebben we de nachtwinkels verkocht.”

Intussen, 12 jaar later, baten Rudi en Caroline zes SPAR-winkels uit: SPAR Express Hasselt Dusartplein (sinds 2012), SPAR Hasselt Station (sinds 2013), twee SPAR-winkels in Diepenbeek (sinds 2017), SPAR Borgloon en SPAR Nieuwerkerken. Caroline, die boekhoudster is, doet de administratie en boekhouding. Rudi is operationeel bezig en trekt élke dag minstens een keer naar alle winkels.  

Waarmee ze het verschil maken? “Caroline heeft een heel mooi on-the-go-gamma ontwikkeld, met broodjes, wraps, pasta’s, pokébowls en warme maaltijden. Daarmee onderscheiden we ons echt. En daarvoor komen de mensen naar onze winkels.” Momenteel worden de maaltijden bereid vanuit keukens in Diepenbeek en Hasselt. De winkel in Diepenbeek wordt binnenkort volledig verbouwd. Er komt dan ruimte voor een grotere keuken, waar ook charcuterie en vers vlees zal worden gesneden en verpakt.

Rudi blijft dus bezig en ziet zich in de toekomst nog wel extra winkels uitbaten. Toch wil hij er geen getal of datum op plakken. “We groeien geleidelijk en organisch. Ik ben niet zo gebrand op die extra buurtsupers, maar kijk wel naar de toekomst. Mijn zoon en dochter zitten in hun masterjaren – Toegepaste Economische Wetenschappen en Handelswetenschappen – aan KU Leuven. Ze werken allebei mee in de weekends en vrije dagen. We spreken dat zo niet uit, maar ik vermoed wel dat er minstens eentje zal instappen. Je voelt dat de interesse er is”, knipoogt hij.  

De extra hulp zou Rudi – die tot 15 uur per dag werkt – sowieso kunnen gebruiken. Vooral voor het personeelsbeleid. “Het wordt zo belangrijk om de juiste mensen te vinden. We moeten daar meer en meer tijd voor maken. Alles gebeurt nu te veel – letterlijk soms – tussen de soep en patatten en dat is niet goed. Als de kinderen in de zaak stappen, zouden ze dat voor een stukje kunnen overnemen. Je voelt ook wel dat zij daar op een andere manier naar kijken. Als er iets misloopt, hoor ik ze vragen: heeft die wel de juiste uitleg of opleiding gehad?”  

Goede mensen vinden lukt hem nog wel. “We hebben voor alle winkels altijd een vacature bij VDAB openstaan. Er hangen ook overal affiches en we plaatsen regelmatig een berichtje via social media. Je hebt toch altijd wat verloop én we groeien constant dus hebben we altijd goede mensen nodig."

Waar hij op let tijdens een sollicitatie? “Ik kijk een beetje naar de ervaring en opleiding van sollicitanten. Vroeger vond ik het belangrijk dat ze hun hoger middelbaar hadden afgewerkt. Maar daar stap ik meer en meer van af. Zolang ze maar van goede wil zijn. Ik zoek mensen die niet alleen kijken naar de voorwaarden en voordelen, maar ook belangstelling voor de winkel zelf tonen”  

Rudi en Caroline hebben voornamelijk kleinere buurtsupers, rond de 400 m2, en werken niet met winkelmanagers. Elke winkel heeft wél iemand die iets meer verantwoordelijkheid draagt. “Ik ben nog altijd degene die iedere dag, overal, stuurt en bijstuurt. Ik ben altijd beschikbaar maar kan niet overal tegelijk zijn. Maar dat heeft zo z’n voordelen. Ik merk dat de mensen daardoor zelf meer beslissingen nemen en oplossingen zoeken.”  

Van de zestig mensen die Rudi en Caroline aan het werk zetten, zijn er een vijftiental met een migratieachtergrond. Rudi heeft ze stuk voor stuk zien groeien in hun job. “We oordelen op wat je kunt en wie je bent. En weet je, voor de klanten is een glimlach toch het belangrijkste. We werken bijvoorbeeld met een jonge dame uit Kenia. Als zij lacht, begint de zon te schijnen. Liever dat dan een zuurpruim achter de toog die perfect Nederlands spreekt,” lacht hij.

Generatieverschillen voelt hij wel. “Ik merk dat jonge mensen graag weten waar ze aan toe zijn. Hun vrije dagen en weekends zijn heilig. Onlangs kreeg ik telefoon van een nieuwe jonge medewerker om te vragen hoe haar pauze precies geregeld is. Ik weet nu dat ik in de toekomst sneller meer duidelijkheid over zulke dingen moet geven.”  

Hij herhaalt het een paar keer tijdens het gesprek: “We moeten ons aanpassen, elke dag opnieuw. In het begin lag dat moeilijker, dat geef ik toe. Maar als je echt van de retail houdt, dan doe je dat. Het is geven en nemen.”

In het begin was Rudi veel strenger. Volgens hem door zijn verleden bij Aldi, waar alles erg gestructureerd en autoritair verliep. Ook daar is hij in geëvolueerd. “Ik vraag nog altijd dat de regels gerespecteerd worden, maar de manier waarop is anders. De enige manier om je mensen echt gelukkig te houden? Vriendelijk zijn en respect tonen.”  
 
“Mijn grootste droom op dit moment?”, besluit hij. “In de eerste plaats de winkels volledig up-to-date krijgen. Maar daarnaast zou ik het ook fijn vinden dat als er iemand op pensioen gaat, die altijd met een fijn gevoel kan terugkijken op zijn tijd hier.”