Over slippendragers en de grote boze alcohollobby

Ik zal meteen met de deur in huis vallen: ik drink graag een glas wijn. Meer nog, alles bij elkaar opgeteld drink ik op een week misschien wel een héle fles. Het was dan ook even slikken toen ik afgelopen woensdag een opiniestuk van hoogleraar criminologie Tom Decorte (UGent) in De Standaard las. Alcoholgebruik leidt tot geweld en seksueel misbruik, zo luidt de conclusie van tal van wetenschappelijke studies waar de professor naar verwijst.

Geweld en seksueel misbruik? Die ene keer dat ik een pestkop een punch op z’n snuit heb verkocht, dateert ondertussen van mijn schooltijd, en tot nu toe heb ik me kunnen bedwingen om als een seksuele predator de vrouwelijke medemens te bespringen.

Professor Decorte vindt het ook nodig om in zijn opiniestuk mijn vereniging Buurtsuper.be en, bij uitbreiding, UNIZO in de hoek van de grote boze alcohollobby te zetten: “Als het geld spreekt ... bij elke poging om in België een omvattend nationaal alcoholplan te ontwikkelen en alcoholreclame te reguleren, springen de slippendragers van de commerciële belangen op tafel.”

Ik moet dit echter stellig ontkennen.

Wat voor ons een belangrijke nuance zou moeten zijn in het grote alcoholdebat, is dat alcoholmisbruik leidt tot allerlei wantoestanden voor de persoon in kwestie en de samenleving in het algemeen. Dus niet het loutere gebruik van een glas wijn of een ambachtelijk gebrouwen Westmalle, as such.

Je zal me trouwens nooit betrappen, zelfs niet in een dronken bui, op het springen op een tafel. Tafelspringers zijn doorgaans mensen die vanuit een manicheïsch zwart-witdenken andere mensen publiekelijk aanvallen, zonder de nuance in een verhaal te willen erkennen. Met andere woorden: alleszins geen academisch gevormde medeburgers die op de universiteit hebben geleerd om, alvorens stellingen in te nemen, hun gedachten en woorden te wikken en te wegen.

De discussie die momenteel in onze regering nog loopt, is jammer genoeg al lang voorbij de nuance tussen alcoholmisbruik en alcoholgebruik. Nu gaat het nog onder meer over de vraag of paraplu’s op het caféterras een biermerk mogen vermelden, zonder de uitdrukkelijke waarschuwing dat een glas leidt tot al die wantoestanden die de hoogleraar criminologie zo omstandig beschrijft in zijn opiniestuk.

Wat bezielt zo’n professor om publiekelijk dergelijke forse uitspraken te doen? Is het omdat een criminoloog bij zijn analyse vertrekt van mensen van wie het levenspad de verkeerde richting is opgegaan? Of zou een weinig genuanceerde uitspraak meer kans maken op media-aandacht, waardoor men meer middelen krijgt om nog meer studieprojecten te financieren?

Jammer toch dat onze samenleving vandaag zo gepolariseerd wordt in een ‘wij tegen zij’-sfeertje, waarbij de vraag naar enige nuance meteen in één of andere duistere lobbyhoek wordt geduwd, van waaruit nog weinig verweer mogelijk is…