Hoe houden we oudere werknemers zinvol aan de slag?

De Hoge Raad voor de Werkgelegenheid heeft vastgesteld dat ook in de arbeidsmarkt de vergrijzing toeneemt: in 2019 was 54,3% van de 55- tot 64-jarige Belgen aan de slag. In een paar jaar tijd is dat al gestegen naar 59,9%. In Vlaanderen klom de activiteitsgraad in deze leeftijdscategorie zelfs van 56,5% naar 62,1%. Meer zelfs: in de leeftijdsgroep 65 à 69 jaar steeg de activiteitsgraad tussen 2019 en 2022 in Vlaanderen van 6,05% tot 8,5%. 

Om de pensioenen en de RSZ betaalbaar te houden is de wettelijke pensioenleeftijd opgetrokken tot 67 jaar en werden tal van uitstapregelingen uitgedoofd. Onderzoeken wijzen echter nu uit dat de werknemers zelf daar grote twijfels over hebben.  

Hoe kunnen we vermijden dat sommigen zich met lood in de schoenen naar die verhoogde pensioenleeftijd slepen en hierdoor het aantal langdurige zieken stijgt?

Eén van de obstakels om de beoogde 80% tewerkstellingsgraad in Vlaanderen te bereiken is het stijgend aantal langdurige zieken. Momenteel is dat aantal hoger dan het aantal ingeschreven werkzoekenden. Of hoe een vermeende oplossing tot een effect leidt dat haaks staat op de beoogde doelstelling. Het achterliggend probleem is dat we pas beginnen nadenken over die verhoogde pensioenleeftijd, als we de zestig jaar reeds zijn gepasseerd.

We zullen niet alleen de evolutie van onze beroepsloopbaan anders indelen, we gaan ook volop moeten inzetten op de ontwikkeling van een job en een carrière die vanaf dag 1 evenwichtig is uitgebouwd. Verlengde vaderschaps- en andere themaverloven kunnen helpen, alleen moeten we voorzichtig zijn dat langdurige afwezigheden de werkdruk voor de achterblijvende collega’s niet opnieuw verhoogd.

Minstens even belangrijk is dat werkgevers - maar evenzeer de werknemers zelf - ernstig nadenken over wat de nodige energie geeft om op een bevlogen manier de nodige voldoening uit een job te halen. Niet harder maar slimmer werken!