Blijven groeien met oog voor vers

In 1992 starten Filip en Anneke, samen met Geert De Witte en Nadia Debonné, een AD Delhaize. De 22-jarige Filip is beenhouwer van opleiding en heeft weinig ervaring in de sector. “Het was een sprong in het duister, dus ik was blij met een ervaren partner als Geert”, begint hij zijn verhaal. Het pand ligt op een aantrekkelijke locatie die ze delen met enkele andere winkels, waaronder ook een Droomland - later Dreamland - Brantano en E5 mode.

In 1996 breiden ze de winkel van 850 m² een eerste keer uit tot 1.195 m². In 2007 volgt een tweede uitbreiding tot 1.450 m². Tien jaar later volgt een grote verbouwing en stevige uitbreiding tot 2.160 m². Het nieuwe gedeelte wordt onderkelderd, met de bedoeling er de volledige stock in onder te brengen.

“Sprinklerinstallatie, drie grote liften, koeling, afl open, elektriciteit … noem maar op. Alles moest voorzien worden. We zijn zes maanden bezig geweest met de technieken en de kelder alleen. De volledige verbouwing heeft anderhalf jaar geduurd, maar de winkel is altijd opengebleven, we sloten geen enkele dag de deuren.” 

Het feit dat het magazijn onder grond ligt, vraagt de nodige organisatie. Maar ze zijn het nu zo gewoon én het heeft zo zijn voordelen. “Het is dankzij die ingreep dat we zo veel hebben kunnen uitbreiden. Ik zou aan elke winkel aanraden om te onderkelderen, als het kan. De grond heb je toch.”

“In 2017 had ik gezegd, nu verbouwen we nooit meer. Maar ja, vier jaar later kwam de Brantano vrij, en die opportuniteit konden we niet laten liggen. Het huis van je buur staat maar één keer te koop. Voor ons, doorwinterde verbouwers, was dat toen een ‘gewone’ verbouwing’ (lacht). Die hebben we op vier maanden tijd afgerond.”

De AD van Filip en Anneke wordt nog eens vergroot tot 2.500 m². Er komt een volledig nieuwe keuken met extra ateliers bij, de kaas- en charcuterieafdeling worden uitgebreid, er komt een sushi-afdeling én een prachtige wijnrayon. 

Is het altijd zijn plan geweest om zo groeien? “Tja, je hebt niet echt een plan als je aan zoiets begint. We wilden vooral zo goed mogelijk verkopen. Er was wel ambitie uiteraard. Maar je weet uiteindelijk niet waar je aan begint. En je moet het toch maar waarmaken.”

Eigenlijk is er op die dertig jaar niet zo veel veranderd, weet Filip. “We hebben nu wel een eigen keuken, dat is nieuw. Ik ben slager van opleiding, daardoor is onze beenhouwerij altijd belangrijk geweest. Natuurlijk is de winkel nu veel groter. En het assortiment is doorheen de jaren uitgebreid. Maar de basis is nog altijd hetzelfde: vers. En dat zal altijd zo blijven.” 

Dé uitdaging is volgens Filip om na elke uitbreiding de omzet te laten volgen. En dat kan enkel door de kwaliteit constant hoog te houden. Hoe hij dat doet? “We werken bijvoorbeeld enkel met vrouwelijke runderen. De meeste concullega’s, Delhaize zelf trouwens ook, doen dat niet. Maar er is een kwaliteitsverschil. Het vrouwelijk vlees is vettiger dus het rendement is minder. Dan moet je vakmannen in je beenhouwerij hebben die weten waar ze mee bezig zijn.” 

Momenteel is 55% van zijn omzet vers. Vooral in de keuken ziet hij nog groeipotentieel: “Dagschotels, bereidingen, alles wat het de mensen gemakkelijker maakt. Dat assortiment kan nog groeien. Maar je moet het ook niet te ver zoeken. De eenvoudigste producten verkopen nog het best.”

Een verschil met vroeger is dat elke afdeling nu ook een lokaal aanbod heeft, en dat is nog aan het groeien. “We doen dat heel bewust, want de mensen vragen ernaar."

"Logistiek is dat wat moeilijker. Je moet er ook rekening mee houden dat zo’n lokale leverancier al eens niet kan leveren, of met vakantie gaat. Maar dan bestellen we wat meer van het Delhaize- assortiment. Eens je er routine in hebt gevonden, valt dat wel mee. Het zijn trouwens de rayonverantwoordelijken die dat opvolgen.”

Lisa en Jana, de dochters van Filip en Anneke, zitten ook mee in de zaak. Jongste dochter Lisa kwam er eerst bij. Ze volgde een koksopleiding in Brugge en staat nu aan het roer van de keuken. Jana werkte eerst ergens anders maar besliste na de remodeling in 2017 om ook mee in te stappen.

“Als je zelf ouder wordt, krijg je meer respect voor het harde werk van je ouders, en besef je wat ze in die tijd hebben opgebouwd. Dat mag je toch niet verloren laten gaan. Bovendien had de verbouwing in 2017 zo’n impact dat het logisch was dat ik ook aansloot.” 

Jana doet voornamelijk het commerciële en personeelsbeleid. Met een 80-tal FTE’s en een bijna even grote groep flexi’s en jobstudenten is dat een stevige kluif. “We zijn een echt familiebedrijf. Dat is een enorm voordeel voor onze medewerkers. Er zijn geen tussenpersonen. Is er een probleem, dan komen ze naar ons. We staan dicht bij onze mensen. Dan zie je ook direct de kwaliteiten van iedereen en kan je op hun talenten inzetten.” 

Zijn Filip en Anneke nu blij dat ze in 1992 de stap hebben gezet? “Ja, natuurlijk. Ook al werden we gek verklaard. We zijn ook niet van hier, dus in het begin ging ik overal naartoe: voetbal, volleybal, eetfestijnen. En we sponsorden alles. Mensen appreciëren dat én het levert mond-aan-mondreclame op. Dat is de beste promotie die je kan wensen. Toch zouden we er nooit gekomen zijn als we niet heel hard hadden gewerkt. Zeker in het begin.”