Is het de ouderdom? Of gewoon een diepgewortelde rebelse koppigheid? Luc Ardies kruipt in zijn pen om iets wat hem opvalt – in goede of slechte zin – te delen. Een nieuwe dwarse column over bloed, zweet en tranen.
Bloed, zweet en tranen. Dat heeft het ons gekost om de Vlaamse regering ertoe te bewegen onze leden te ondersteunen tijdens deze energiecrisis.
We zijn nog zeer voorzichtig, maar volgens de eerste berichten hebben die inspanningen ook effectief iets opgeleverd. De ervaring leert ons dat het beter is om nog te wachten tot de laatste uitvoeringsbesluiten op papier staan. Maar uit de ‘Septemberverklaring’ van Jambon en onze contacten met de kabinetten kunnen we afleiden dat de door ons gevraagde directe steunmaatregel er zal komen!
Er is niettemin nog heel wat onduidelijkheid over een aantal criteria die de hoogte van de overheidssteun zullen bepalen. Minstens even belangrijk - op de langere termijn - zijn de fiscale steunmaatregelen voor buurtsupermarkten die investeren in alternatieve energiewinning. Alleen op die manier kunnen we los komen van de klassieke energiebronnen die vandaag onze rendabiliteit afhankelijk maken van prijsschommelingen en crisissen.
Ook de jobbonus voor werkende mensen vinden we ontzettend belangrijk omdat die extra zuurstof geeft aan het consumentenvertrouwen en dus de bestedingen in onze winkels.
Maar, zoals aangegeven, komen er ook altijd een beetje tranen bij te pas. We beseffen maar al te goed dat niet al onze leden van de steunmaatregelen zullen kunnen genieten. Dat de overheidssteun niet evenredig met het operationeel verlies zal zijn en - erger nog - voor sommigen die steun te laat zal komen.
Niettemin hopen we dat onze inspanningen worden geapprecieerd. We verwachten de eerstkomende dagen concreet te kunnen toelichten wat het precies voor uw buurtsuper heeft opgebracht.