
Is het een diepgewortelde rebelse koppigheid of gewoon een andere kijk op datgene wat afgelopen week werd gepubliceerd over de food retail? Luc Ardies kruipt in zijn pen om iets wat hem opvalt – in goede of slechte zin – te delen. Een nieuwe dwarse column over multifranchising en de vraag of de centrales deze tendens zelf in de hand hebben gewerkt.
Bij onze noorderburen leidt de expansiedrift van enkele multifranchisers binnen Albert Heijn tot heel wat discussie. In Distrifood was een zoveelste overname van een zelfstandig ondernemer, die al verschillende winkels beheerde, aanleiding om even stil te staan bij deze trend.
‘Vroeger’ probeerde Albert Heijn die expansiedrift in te dammen. In april 2011 meldde Distrifood al dat Albert Heijn ermee dreigde om multifranchisers geen franchisecontract voor nieuwe winkels te geven. “Wij willen pertinent niet dat ondernemers hun eigen franchisebolwerken opzetten. Ondernemers hebben meerwaarde voor Alber Heijn in lokale of regionale markten”, aldus de woordvoerder van Albert Heijn in dat artikel.
Maar van die limiet lijkt vandaag de dag geen sprake meer. Koploper is Albert Heijn Jan Linders met meer dan 50 vestigingen. Met de groei van het aantal winkels per multifranchiser, groeit ook de macht van de betreffende ondernemer binnen Albert Heijn.
Sommige multifranchisers zijn dermate rijk dat ze niet alleen steeds meer bestaande vestigingspunten overnemen, maar ook zelf vastgoed weten te creëren. De vraag is dan wat er met het vastgoed moet gebeuren. ‘Als Albert Heijn niet aan mijn wensen voldoet, verkoop ik het toch gewoon aan een andere formule?’ Iets waar Albert Heijn vanzelfsprekend niet op zit te wachten.
De franchisecentrales hebben de tendens tot multifranchising zelf in de hand gewerkt.
Hoe staat het in België?
Vandaag zijn er in België steeds meer franchisenemers die meerdere winkels beheren. Er is een tijd geweest waar ook de franchisgevers afkerig stonden tegenover multifranchisers. Toen werd er gesteld dat de kracht van de zelfstandige uitbater zijn of haar lokale verankering was met de gemeenschap waarvan ze zélf deel uitmaakte. Het beheer van meerdere winkels past logischerwijze niet in die positionering.
Van een beperkingsbeleid vanuit de centrales is er nu echter geen sprake meer. Door toedoen van krimpende marges zijn heel veel aangeslotenen zelfs genoodzaakt om te groeien en hun verlies in % te compenseren door grotere omzetten en meer euro’s binnen te halen. In die zin hebben franchisecentrales deze tendens tot multifranchising zelf in de hand gewerkt.

Actueel

Liefde tussen de schappen
Patrick en Nancy vinden de liefde voor elkaar én Delhaize
Lees artikel

Column Luc Ardies
Eigen stoef
Lees artikel
