Minister van Werk Dermagne voert druk op

De Centrale Raad voor het Bedrijfsleven berekende dat de lonen dit en volgend jaar met maximaal 0,4 % mogen stijgen boven op de verwachte indexering van 2,8 %. Samen geeft dat een maximale loonsverhoging van 3,25 %. Met het principe van de loonnorm probeerde de vorige regering de lonen in ons land concurrentieel te houden ten aanzien van de buurlanden.

De vakbonden weigerden vorige week de onderhandelingen met de werkgeversorganisaties aan te vatten. Het ACV, het ABVV en de ACLVB zeiden te begrijpen dat sommige bedrijven hard getroffen zijn door de coronacrisis, maar dat niet alle ondernemingen het moeilijk hebben. Waar het kan, moet volgens hen meer opslag worden gegeven.

Minister van Werk en Economie Pierre-Yves Dermagne (PS), die vandaag eerst samenzit met de vakbonden en vervolgens met de werk­geversorganisaties, toonde zich in de Kamercommissie Sociale Zaken bereid de nodige ‘creativiteit’ aan de dag te leggen om meer marge te creëren.

Hij verwees naar een vage passage in het regeerakkoord. Daar valt uit af te leiden dat een loonakkoord kan worden gefaciliteerd met behulp van omzendbrieven. Die techniek werd in het verleden al eens gebruikt. Eerdere omzendbrieven lieten toe dat collectieve bonussen die via de CAO90 worden toegekend of bijdragen voor aanvullende pensioenen, buiten de loonnorm vallen.
Toegepast op de onderhandelingen: de brutolonen kunnen maximaal met 0,4 % stijgen, maar via de achterdeur kan werknemers een beetje extra worden gegeven.

Bij de werkgeversorganisaties vertrouwen ze de zaak niet. “Er wordt druk gezet opdat we inschikkelijker zouden zijn”, klinkt het daar. Hun vrees is dat fantasieën uit de kast worden gehaald om extra loonsverhogingen in sectoren die minder hard zijn getroffen door de crisis, mogelijk te maken.

Bij gebrek aan een akkoord zal de regering nu zelf een voorstel uitwerken. De werkgevers vrezen dat de bonden via de socialistische ministers hun eisen beantwoord zullen zien en dat ze zo een stok achter de deur verliezen om druk te zetten in het loonoverleg.

Toch is dat niet de gedroomde oplossing van de vakbonden. Stiekem hoopten ze op meer. Ze zouden graag de Wet van 1996, die bepaalt dat de lonen in ons land niet sneller kunnen stijgen dan die in de buurlanden, openbreken. De bonden zijn voorts koele minnaars van constructies als de CAO90. Ze zien loonsverhogingen het liefst vertaald in bruto-opslag, omdat werknemers dat hun hele loopbaan meenemen en het helpt de sociale zekerheid te financieren.