Het sociaal akkoord van de Groep van Tien

Ook in 2023, 2024 én het eerste semester van 2025 (tem 30/06/2025) kunnen bedrijven via het zeer flexibel kader van de 'relance-uren' hun werknemers extra inzetten wanneer zij dit wensen. Gelet op de toenemende krapte op de arbeidsmarkt, is dat in de huidige periode van relance meer dan welkom. Deze overuren zijn vrij van RSZ-bijdragen en personenbelasting, geven geen recht op een overloontoeslag en moeten niet worden gerecupereerd.

Uiterlijk op 1 juni 2023 zal het terug mogelijk zijn om er gebruik van te maken. De fiscaalvriendelijke overuren met overloontoeslag worden opnieuw opgetrokken van 130 naar 180 uren en gelden ook tot eind juni 2025. Het gaat om een fiscaal gunstregime voor zowel werkgever als de werknemer wanneer overuren die aanleiding geven tot overloon, worden gepresteerd.

De sociale partners zullen CAO nr. 159 verlengen tot eind juni 2025. Hierdoor kunnen ondernemingen sneller en gemakkelijker tijdelijke werkloosheid wegens economische redenen invoeren zonder eerst op sector- of ondernemingsniveau een collectieve arbeidsovereenkomst af te spreken.

De werkgever die zijn personeel op tijdelijke werkloosheid plaatst moet wel een dagsupplement betalen. Momenteel bedraagt deze 5,63 euro, maar deze zal worden aangepast aan de index.

De sociale partners herhalen hun eerder akkoord uit 2021 waarbij ze afspraken dat de minimumlonen stapsgewijs stijgen. De 2e stap zal ingaan op 1 april 2024. Daarin zullen de minimumlonen met 35 euro bruto stijgen. De werkgevers genieten van een compensatie via de structurele RSZ-vermindering die wordt toegepast op het deel boven de loonnorm zodat deze laaggeschoolde jobs niet door stijgende kosten dreigen te verdwijnen.

Deze maatregel moet ook kaderen in de fiscale hervorming zodat van de 35 euro brutostijging, de werknemer er 50 euro netto aan overhoudt.

Al enige tijd stellen we vast dat de overheid de afspraken, gemaakt onder sociale partners in verband met de bonusplannen, niet respecteert en onder meer toetredingsaktes afwijst om niet gegrond redenen. Werkgevers klagen hier al langer over.

Werknemers met een lange en/of zeer lange loopbaan, een zwaar beroep of werken in een onderneming in moeilijkheden of herstructurering kunnen bij een ontslag vanaf 60 jaar beroep doen op het stelsel van SWT. Voor deze groep van werknemers is het ook mogelijk om hun arbeidstijd met 1/2 of 1/5 te verminderen vanaf 55 jaar met het stelsel van de landingsbanen.

De sector en/of onderneming moet wel eerst nog een CAO sluiten om die stelsels toe te passen. Het kader is bepaald in de interprofessionele CAO’s. 
 

Over de aanvullende pensioenen, vragen de sociale partners om tot 1 januari 2030 een fiscale en parafiscale standstill te respecteren. Tegen 2030 moeten de sociale partners een complexe, lange en dure harmonisering van de aanvullende pensioenen van arbeiders en bedienden realiseren.

Het is dan ook van het grootste belang dat het fiscale en parafiscale kader stabiel blijft, zodat we ons op de inhoud en de organisatie van de harmonisering kunnen focussen.

De afspraken van de vakbonden en de werkgevers kaderen in het tweejaarlijks sociaal overleg. Normaal gezien onderhandelen de sociale partners daarbij ook over de lonen, maar de gesprekken daarover mislukten vorig jaar al, waarna de federale regering de knopen doorhakte: er wordt vastgehouden aan de automatische indexering, maar er is geen ruimte voor extra opslag.

Wel voorzag de regering in de mogelijkheid voor een eenmalige koopkrachtpremie van maximaal 500 of 750 euro in winstgevende bedrijven.

Bij elke tweejaarlijkse onderhandeling worden meerdere bestaande regelingen verlengd, wat ook nu het geval is. Het gaat hierbij o.m. over het systeem van de innovatiepremie, de derdebetalersregeling voor het openbaar vervoer, …

Na het intersectoraal akkoord volgen nu de sectorale onderhandelingen.