Het grote bakkersdebat

Afgelopen week stond het dalend aantal bakkers, slagers en buurtsupers volop in de mediabelangstelling. HLN opende zelfs een groot debat waarin lezers zich konden uitspreken over het maatschappelijk belang van de lokale middenstand. De aanleiding hiertoe kwam van parlementsleden die aan de alarmbel trokken. Een dorp zonder bakker, slager of buurtsuper is volgens hen gedoemd om weg te kwijnen.

Vaak lezen we in een lokale krant dat klanten op de laatste openingsdag van de buurtwinkel wenend langskomen met bloemen. Gelukkig geen kransen… Dan hadden ze hun sympathieke en vooral ondernemende buurman of -vrouw maar frequenter moeten bezoeken, denk ik dan. Maar soit, goed dus dat nu en dan de vraag openlijk wordt gesteld hoe Jan en Mien verder moeten zonder lokale nering.

Hopelijk voert men het aangekondigde debat in het parlement met de nodige sérieux en met voldoende facts and figures. Als zelfs een kleinere buurtsuper, gesteund door internationale retailformules, vaak onvoldoende basis heeft om te overleven, dan kan je je afvragen hoe men de laatste bakker over de streep gaat trekken in zo’n pittoresk, oer-Vlaams dorp met een paar duizend inwoners.

We vrezen dat, om maar iets te zeggen, een fiscaal voordeel of minder administratieve rompslomp onvoldoende zal zijn.

In Frankrijk bestaat het Fonds d’Intervention pour les Services, l’Artisanat et le Commerce (FISAC). Dit nationale fonds helpt lokale overheden om kleine handelszaken, ambachten en diensten in stand te houden in dorpen met minder dan 2.000 inwoners. Het fonds ondersteunt onder andere de renovatie en inrichting van buurtwinkels.

Ongetwijfeld zullen sommige politici zich afvragen of de overheid moet blijven subsidiëren wat op zich nauwelijks economisch levensvatbaar is. Maar als men het maatschappelijk belang wil laten primeren, kan dit een inspiratiebron zijn om de ontvolking van onze kleinste dorpen een halt toe te roepen.