"Mag het ook nog lekker zijn?"

Hoera de Russen komen! En dat was afgelopen week dus goed nieuws voor uw portemonnee...  Nog goedkoper dan de goedkoopste discounters in ons land! 

Nu de door corona slabakkende economie en vraag naar producten stilaan weer aantrekt, bestaat de vrees dat de productie niet kan volgen en de prijzen stijgen. Gelukkig lijkt dat volgens Minister van Economie Pierre-Yves Dermagne (PS) nog mee te vallen. Hij antwoordde op een parlementaire vraag dat de prijzen voor levensmiddelen met slechts 0,8% zijn gestegen en zonder de accijnsstijgingen op tabak en alcohol was de inflatie nog lager geweest.

Het parlement was daarmee gerustgesteld: "We moeten waakzaam blijven en ingrijpen waar nodig, want de Belgische supermarkten zijn sowieso al duurder dan die in de buurlanden ten gevolge van te weinig concurrentie", klonk het.

Zijn onze Belgische supermarkten écht veel duurder dan de buurlanden?

Het jaarlijkse onderzoek door het Prijsobservatorium is gebaseerd op een loutere prijsvergelijking van A- of bekende fabrikantenmerken. Maar het grote prijsonderzoek bevat geen huismerken die de supermarkten onder eigen naam op de markt brengen en dus ook geen verse voeding die doorgaans goedkoper is dan bij de buurlanden. Die prijsvergelijking slaat bijgevolg op minder dan 1/5 van een gemiddeld winkelkarretje.

Als de studie bijgevolg uitwijst dat Belgische supermarkten 10% duurder zijn, dan praten we over minder dan 2 euro op een winkelkar van 100 euro. Toch is het bewuste prijzenonderzoek elk jaar weer aanleiding om het ondertussen vastgeroeste idee dat Belgische supermarkten zoveel duurder zijn dan Nederlandse, Duitse of Franse warenhuizen opnieuw te voeden. Vervolgens stellen sommige volksvertegenwoordigers zich dan vragen over die ‘dure’ Belgische supermarkten en wijzen erop dat er te weinig concurrentie is… 

Maar is dat écht zo?

Langs alle Vlaamse wegen kom je minstens één supermarkt tegen. We hebben in Europa het meeste aantal supermarkten en winkeloppervlakte per inwoner. In het Limburgse Pelt zijn er voorbeeld 9 supermarkten voor iets meer dan 30.000 inwoners! Telkens er één supermarkt bijkomt, moet een andere noodgedwongen sluiten omwille van niet langer levensvatbaar.

Het aanbod van de Belgische supermarkten bestaat voor bijna 40% uit goedkopere huismerken. We zitten hiermee in de Europese top. Dus in vrijwel elke supermarkt kan de klant voor elk product in hetzelfde winkelrek een veel goedkoper alternatief kiezen.

Wie bijgevolg goedkope producten wil, kan hier bij ons met een winkelkar buitenrijden die minder kost dan om het even welke supermarkt in onze buurlanden. Niettemin kraait iedereen het uit van de pret van zodra een keten met weggeefprijzen begint te smijten en de rest van het supermarktlandschap zich genoodzaakt voelt om te volgen in die ratrace.

Welke CEO durft het aan om - ondanks de tegenvallende kwartaalcijfers - zijn aandeelhouders te sussen met een termijnvisie die niet is gebouwd op lage prijzen?

Dit brengt ons tot de vraag: “Hoe goedkoop kan goedkoop zijn alvorens geen goede koop meer te zijn?” Waar ligt de lage prijsgrens die bij overschrijding vervalt in algemene kwaliteitserosie? Hoeveel water kan een plofkip nog verdragen tot ze opnieuw sterft, ditmaal door verdrinking? Waar ligt de grens die aanzet tot gesjoemel met ons voedsel? En los van dit, zoals een familiaal voedingsbedrijf uit Rijmenam het ooit uitdrukte in zijn slogan: “Mag het ook nog lekker zijn?”

Luc Ardies
Algemeen directeur Buurtsuper.be