Afhaalboodschappen voorlopig niet rendabel in foodretail

Niemand kan zich veroorloven om de klok terug te draaien. Dit is in een notendop de conclusie in de eindverhandeling van Jill Roland, handelsingenieur aan de Solvay Brussels School.

Roland bracht eerst de kosten in kaart van afhaalpunten in de winkel over drive-ins tot thuisleveringen, en vergeleek die kosten dan met de opbrengst uit de online verkoop. Achter het kostenplaatje schuilen onder meer de software en de dagelijkse updates, de investeringen in extra ruimte, koelmeubelen en kassa’s, betaalpalen, verlies ook van parkeerplaatsen, en niet vooral ook de tijd en vooral ook de hoge personeelskost per bestelling.

Tegenover de hoog oplopende kosten staan de lage marges in de foodretail, die bij e-commerce voorlopig níet worden gecompenseerd door grote volumes / snelle rotatie. In tegenstelling tot de totale handel (d.i. zowel food als non-food), waar 6,5% van het totale volume online wordt verkocht, is dit bij voeding voorlopig amper 1%. Ook de vergoeding die sommige distributeurs aanrekenen om de bestelling te verzamelen, 5 à 6 euro, volstaan lang niet om de extra kost te compenseren.

Waarom blijven de Belgische foodretailers deze dienst dan aanbieden? Wellicht maakt elke foodretailer dezelfde redenering, namelijk: alle concurrenten bieden de dienst aan en wij dus ook. En meer nog, ik wil zeker niet de eerste zijn die afhaakt.

Verrassend en paradoxaal in dit hele verhaal is overigens nog dit. In de voorbije jaren en decennia hebben retailers alles in het werk gesteld om de kosten te drukken: zelfbediening, selfscanning, selfpaying… En nu plots zou e-commerce dit proces helemaal weer moeten omkeren en doet de winkelier weer alle werk voor de klant? Liefst gratis en als het echt moet, voor 5 euro? Het minste wat je hierover moet toegeven is dat het wringt. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

In zijn eindverhandeling bracht Roland eerst de kosten in kaart van afhaalpunten in de winkel over drive-ins tot thuisleveringen, en vergeleek die kosten dan met de opbrengst uit de online verkoop. Achter het kostenplaatje schuilen onder meer de software en de dagelijkse updates, de investeringen in extra ruimte, koelmeubelen en kassa’s, betaalpalen, verlies ook van parkeerplaatsen, en niet vooral ook de tijd en vooral ook de hoge personeelskost per bestelling.

Tegenover de hoog oplopende kosten staan de lage marges in de foodretail, die bij e-commerce voorlopig níet worden gecompenseerd door grote volumes / snelle rotatie. In tegenstelling tot de totale handel (d.i. zowel food als non-food), waar 6,5% van het totale volume online wordt verkocht, is dit bij voeding voorlopig amper 1%. Ook de vergoeding die sommige distributeurs aanrekenen om de bestelling te verzamelen, 5 à 6 euro, volstaan lang niet om de extra kost te compenseren.

Waarom blijven de Belgische foodretailers deze dienst dan aanbieden? Wellicht maakt elke foodretailer dezelfde redenering, namelijk: alle concurrenten bieden de dienst aan en wij dus ook. En meer nog, ik wil zeker niet de eerste zijn die afhaakt.

Verrassend en paradoxaal in dit hele verhaal is overigens nog dit. In de voorbije jaren en decennia hebben retailers alles in het werk gesteld om de kosten te drukken: zelfbediening, selfscanning, selfpaying… En nu plots zou e-commerce dit proces helemaal weer moeten omkeren en doet de winkelier weer alle werk voor de klant? Liefst gratis en als het echt moet, voor 5 euro? Het minste wat je hierover moet toegeven is dat het wringt. Wordt ongetwijfeld vervolgd.