Willen we écht werk maken van administratieve vereenvoudiging?

UNIZO en Buurtsuper.be maken jaarlijks een KAFKA-rapport over aan de Dienst Administratieve Vereenvoudiging. Per sector wordt dan een overzichtje gemaakt van de nieuwste regelgeving die aanleiding geeft tot een administratieve nachtmerrie voor ondernemers. Een schoolvoorbeeld van zo’n KAFKA-maatregel zijn de accijnsverplichtingen. 

"Het federale voedselagentschap voorziet een vereenvoudigde procedure voor kleinschalige producenten", zegt De Potter. "Maar voor wat de accijnsverplichtingen betreft, moeten we wel dezelfde omslachtige procedure doorlopen als grote likeurproducenten." En dat leidt tot absurde toestanden. Zo moest de man een volledig plan van zijn huis indienen, met aanduiding waar de 'productie' precies gebeurde. "Wij maken 30 tot 40 liter perenlikeur, op jaarbasis. Gewoon in de keuken, maar dat levert voor accijnzen een procedureel probleem op. Gevolg: de keukentafel is de plaats waar de likeurproductie plaatsvindt. Terwijl het linkergedeelte van de bureauruimte officieel als accijnsinrichting voor fruitsappen geldt. Daarenboven moet een verpakkingsheffing worden betaald, omdat ze werken met glazen flessen. De procedure voorziet in een soort van geautomatiseerd rekeningsysteem, dat de dagelijkse verkopen opvolgt. "Maar wij produceerden amper 52 liter perensap in de voorbije twee jaar. Na twee jaar moest een verpakkingsheffing worden betaald van 5,47 euro. Het zou grappig zijn, mocht Luc De Potter er echter geen boete van 250 euro bovenop hebben gekregen, net omdat het automatisch systeem niet aangepast is voor kleine producenten als hij. Buurtsupermarkten die een sinaasappelautomaat in de winkel hebben waarbij klanten zelf de appelsientjes kunnen persen en in flesjes vullen, hebben dezelfde negatieve ervaring. De aangifte hiervan is een kluwen waarbij men zich kan afvragen of er in dit land wel écht werk wil worden gemaakt van administratieve vereenvoudiging.