Warm hart, koel hoofd

24/03/2023 2 min.

Is het een diepgewortelde rebelse koppigheid of gewoon een andere kijk op datgene wat afgelopen week werd gepubliceerd over de food retail? Luc Ardies kruipt in zijn pen om iets wat hem opvalt – in goede of slechte zin – te delen. Een nieuwe dwarse column over werken bij een zelfstandige Delhaize.

Delhaize heeft een bommetje gedropt. Emoties laaien hoog op en zorgen voor heel wat mist die au fond niets met de kern van de zaak te maken heeft.

Wat zijn de feiten?

30 jaar geleden hebben we, naar aanleiding van gelijkaardige onlusten, een Paritair Subcomité opgericht, het PC202.01 voor de grotere zelfstandige supermarkten en arbeids- en loonvoorwaarden die ergens het midden houden tussen het Paritair Comité voor de Zelfstandige Kleinhandel (PC201) en het PC202 voor ketens zoals Delhaize, Colruyt, Aldi en Lidl. Datgene wat sommigen vandaag aanklagen - de loonverschillen tussen de zelfstandige en de supermarktketens - is dus 30 jaar geleden al aangepakt.

De vakbondsretoriek zoals “Een kassierster is een kassierster en moet hetzelfde verdienen, waar ze ook werkt” wordt zelfs overgenomen door zogenaamde proffen die hiermee hun buitenaardse wereldvreemdheid ten volle bewijzen. Nochtans verdient een administratief bediende in de bank- of chemiesector nog altijd meer dan een bediende, die hetzelfde werk doet, in andere sectoren. Niettemin zijn er veel ex-bankbedienden die op een bepaald moment in hun leven toch zeer bewust kiezen om te werken voor die andere bedrijven, spijts het mogelijk loonverlies.

Laat ons het conflict proberen op te lossen daar waar het is ontstaan, bij Delhaize zelf. En behandel alle betrokkenen, ook familiale bedrijven en al diegenen die er actief zijn, met respect.

Het is de bedoeling van de Paritaire Comité’s om sociale onderhandelingen te voeren, rekening houdende met de specificiteit van de sector. Anders zou men evengoed aan de Groep van 10 kunnen vragen om de loon- en arbeidsvoorwaarden voor onze hele arbeidsmarkt te onderhandelen.

Dat linkse politici opgejaagd door nog linksere politici wetsvoorstellen indienen om de macht van de vakbonden mee te verhuizen naar de kmo’s, kan je vanuit hun standpunt bekeken moeilijk kwalijk nemen. Dat de betrokken 9.000 Delhaize medewerkers een periode van veel onzekerheid en twijfels tegemoet gaan, staat eveneens buiten discussie.

Maar als er een moment komt waarop de sociale wetgeving van de complete winkelsector in vraag wordt gesteld, dan moet men er rekening mee houden dat jobs straks verhuizen naar maaltijdbezorgers die de consument thuis bedienen.

Laat ons dus voorlopig het conflict proberen op te lossen daar waar het is ontstaan, met name bij Delhaize zelf. Laat ons aub alle betrokkenen, ook familiale bedrijven en al diegenen die er actief zijn, met respect behandelen. Zoals ik recent las in een krantencommentaar: “Moeilijke discussies voer je met een warm hart en een koel hoofd. Het wordt tijd dat we dat laatste terugvinden."