Jobbonus: meer dan koopkrachtmaatregel?

De jobbonus is een extraatje van een enkele tientallen tot een paar honderd euro’s per jaar voor werknemers met een gemiddeld tot laag loon. De jobbonus heeft het voordeel dat de Vlaamse regering er twee vliegen in één klap mee kan slaan. Ze biedt de gezinnen extra koopkracht. En ze kan niet-werkenden aanmoedigen de stap naar de arbeidsmarkt te zetten en werkenden overtuigen aan de slag te blijven.

De jobbonus kan dus helpen de werkzaamheidsgraad op te krikken - als belangrijke doelstelling naar voren geschoven in het Vlaamse regeer­akkoord - en de krapte op de Vlaamse arbeidsmarkt wat verlichten. Ze kan ook helpen de werkloosheidsval te verkleinen. Want wie werkt houdt een hoger netto-inkomen over dan wie niet werkt en het van so­ciale uitkeringen moet hebben.

Om meer te zijn dan een financieel steuntje voor de gezinnen - zeker welgekomen in deze tijden - en om een zichtbaar effect te hebben op de werkzaamheidsgraad, moet de jobbonus voldoende groot zijn. Als het maar om enkele euro’s extra per maand gaat, zal dat niet volstaan om veel mensen over de streep van de arbeidsmarkt te trekken.

De financiële middelen die Vlaanderen daarvoor kan uittrekken, zijn niet onbegrensd, zeker niet als er ook geld nodig is voor andere koopkrachtmaat­regelen en steun voor de bedrijven. De vraag moet dan ook worden gesteld of het verhogen en uit­breiden van de jobbonus inderdaad een efficiënte maatregel is en een dringende prioriteit op dit moment. 

Bron: De Tijd - di. 20 sep. 2022