Kleurden onze Rode Duivels té rood?

Onze nationale elf vielen afgelopen week door de spreekwoordelijke mand. Middenvelders verweten verdedigers dat de passes niet aankwamen en verdedigers riepen dan weer dat de aanvallers hun scoringskansen onbenut lieten. Kevin De Bruyne ging, in plaats van mee te juichen na het enige doelpunt tegen Canada, zijn beklag doen bij coach Martinez en stuurde vervolgens de aanstormende Toby Alderwereld wandelen met simpel wegwerpgebaar.

Kortom, alles wat je als coach niet graag ziet gebeuren. De ooit geroemde duivelse teamspirit was ver te zoeken.  

Zou het kunnen dat er plots teveel persoonlijkheid op het veld stond bij onze nationale voetbalploeg? Volgens de Jungiaanse persoonlijkheidsanalyse is een rode persoonlijkheid iemand die het stuur in handen neemt, leidinggeeft en anderen mee op sleeptouw neemt. Maar rode persoonlijkheden kunnen soms overbelast reageren, volgens sommige collega’s haast tiranniek. Kleurden sommige rode duivels afgelopen WK in Qatar te rood? Of reageerden anderen te onverschillig of zelfs uitgeblust?

Heb je het als zaakvoerder ook al meegemaakt dat er bepaalde fricties zijn in het team? Een rode persoonlijkheid die onder stress tiranniek wordt, een blauwe die in een tunnelvisie blijft steken, een groene die iedereen wil pleasen om ruzie te vermijden of een gele die het ene na het andere onrealistisch idee tevoorschijn tovert?

Of ben je er wél in geslaagd om een geolied en divers team in elkaar te puzzelen: een gele persoonlijkheid die met creatieve ideeën vernieuwing initieert, een groene die als volleerd diplomaat elke plooi kan gladstrijken, een blauwe die met een realistische analyse de vinger op de wonde kan leggen een een rode die knopen durft doorhakken? Een divers team heeft zo z’n voordelen, op voorwaarde dat je je daar als leidinggevende bewust van bent.