Beschuldigde, sta op!

22/09/2023 2 min.

Is het een diepgewortelde rebelse koppigheid of gewoon een andere kijk op datgene wat afgelopen week werd gepubliceerd over de food retail? Luc Ardies kruipt in zijn pen om iets wat hem opvalt – in goede of slechte zin – te delen. Een nieuwe dwarse column over 'Het Grote Gelddebat op VTM'.

Buurtsuper.be werd uitgenodigd om deel te nemen aan ‘Het Grote Gelddebat’ op VTM. De format is glashelder: een drietal instanties worden één voor één gevorderd om zich live te verdedigen tegen de verwijten van het grote consumentenpubliek, vooraf wordt online gestemd op stellingen à la ‘Vindt u ook dat …” en dan volgt de openbare zitting. Aanklager van dienst was Testaankoop die supermarkten ervan beschuldigt aan ‘graaiflatie’ te doen.

Voor ik aan de beurt kwam, werd de bankensector op de rooster gelegd. Belfius werd ervan beschuldigd om rijke klanten voorrang te geven op arme klanten. Toen ik de woordvoerder van Belfius hoorde tegenspartelen, bedacht ik bij mezelf hoe Marie-Antoinette zichzelf moet gevoeld hebben net voor het ultieme moment, iets meer dan 230 jaar geleden in Parijs …

Na het grote bankendebat werd ik door een vriendelijke jongedame richting beklaagdenbank geleid. De vox populi zat ons niet mee: 92% beaamde dat supermarkten zich bezondigen aan torenhoge verkoopprijzen. “Maar onze winstmarge is slechts 1,29%! Zelfstandige supermarktuitbaters zouden misschien beter hun centjes beleggen in de staatsbon van Minister Van Peteghem”, spartelde ik tegen.

In beeld verscheen iemand uit het publiek die hevig 'neen' knikte terwijl ze met de ogen rolde. De moderator van dienst keek me strak in de ogen en fulmineerde: “Vindt u het dan geen probleem dat arme mama’s hun kindje met een lege brooddoos naar school moeten sturen?”. Zoiets durf je, spijts de rapporten van Prijzenobservatorium en Nationale Bank, niet ontkennen.

Een collectieve en publieke ‘Awoert!’ bleef me gelukkig bespaard dankzij een korte reportage waarbij de co-presenator en een zogenaamde expert de kijkers kant-en-klare tips gaven over hoe je als consument zo goedkoop mogelijk boodschappen kan doen. “En hier win je zomaar 30 cent”, blikte ze trots in de camera.

Het programma liep ten einde. Ik probeerde nog aan te geven dat het aandeel van voeding in onze gezinsuitgaven nog nauwelijks 12,5% bedraagt en een prijstoename van 14,7% het gezinsbudget met amper 1,8% doet verminderen, maar die kans werd me vakkundig onthouden. Het volgende slachtoffer sloot zich gedwee aan in de rij. En het publiek rook vers bloed…